Is het de zomer? Heb ik genoeg van zwartwit? Feit is: de laatste twee maanden is mijn straatfotografie kleuriger dan ooit.
Eerder legde ik uit dat ik fotografeer in RAW en pas bij de bewerking op de computer kies voor zwartwit of kleur. Dat is niet veranderd. Maar bij het bewerken komt er deze zomer veel vaker kleur uit.
Het kan aan het jaargetijde liggen. We beleven in België een ongewoon intense zomer. Het is al maandenlang abnormaal warm en zonnig. En het zonlicht voegt aan elke kleur een forse hoeveelheid leven toe. Er is meer groen, meer geel, meer rood. De zomer zorgt er ook voor dat mensen meer en langer buiten zijn. Hun kleren zijn fleuriger dan de grijze of zwarte winterkledij. En als een foto in kleur beter overkomt, behoud ik de kleur.
Film, geen foto’s
Daarnaast ben ik me er de laatste tijd meer bewust van waar mijn liefde voor straatfotografie vandaan komt. Ik hou van filmbeelden. Meer nog dan van foto’s. En dan vooral donkere, sfeervolle beelden zoals we die aantreffen in films uit de late jaren zestig en de jaren zeventig. De kleuren uit de rolprenten van toen kom je vandaag geregeld tegen in thrillerseries op Netflix. Ze zijn perfect om een dreigende, onheilspellende toon te zetten. En hebben tegelijk iets romantisch of nostalgisch.
Ik ben zwartwit niet beu. Nog altijd zijn er foto’s die monochroom beter werken.Wel heb ik de laatste tijd iets te veel zwartwitfoto’s van anderen gezien, geloof ik. En dan steekt in mij een rebel op die zegt: doe eens iets anders.
Experimenten met kleur
Ik hou van het experiment. In niets wat ik doe, leg ik me vast. Door te experimenteren blijft je werk interessant. Ik noem mijn werk straatfotografie, om mensen een houvast te geven. De vlag dekt de lading en is zo ruim bemeten dat ik er vrijelijk onder kan variëren. Maar voor mezelf zijn het gewoon foto’s die weergeven hoe ik naar de wereld kijk. Dat kan de ene keer in zwartwit, de andere keer in kleur.
