Ze kwamen van ver en ik was onzichtbaar. Het decor: een nauw straatje in de Antwerpse binnenstad. Om de hoek zat ooit een vriend van me op kot. Ik herinner me de eerste keer dat ik er kwam. Zelf woonde ik nog in Nederland, maar ik moest voor een artikel naar Antwerpen. In de Koningin Elisabethzaal werd een congres gehouden over internering, een vorm van gevangenhouding die in Nederland nogal barbaars werd gevonden. Ik was een rare vogel in dat gezelschap van psychiaters, ambtenaren, juristen en justitiemedewerkers. Ik droeg geen stropdas, bijvoorbeeld.
Dat was begin jaren negentig. Als ik nu weleens wat hoor over internering, lijkt er sindsdien niets veranderd, alle stropdassen ten spijt. Waar zouden de ouders van die jongens toen zijn geweest? Als ze vroeg papa en mama zijn geworden, dan waren ze destijds misschien even oud als hun steppers op de foto. Ze passeerden me op hoge snelheid. Roepend. Profiterend van een straat waarin even geen auto reed. Ik stond achter een stelling, zag ze voorbij flitsen. In Antwerpen vind je overal stellingen, want in deze stad wordt doorlopend gerenoveerd. En altijd maar half. Iets afbreken doen ze hier niet.
Ik weet niet of dat goed of slecht is. Veel Belgen zijn conservatief, zeker vergeleken met de twee andere volkeren waartussen ik gewoond heb. En zuinig. Verzot op spaarboekjes. In dit land zijn nog aardig wat oudjes die stapels met eurobriefjes bewaren in een sok, in een tasje rond hun middel of onder het bed. Liever beroofd worden door een junk dan de spaarcenten op de bank zetten. Stel je voor dat de bankdirecteur ermee gaat lopen. Of erger nog, de fiscus wil een deel.
Belgen hebben meer geld dan Nederlanders en toch ziet België er armoediger uit. Dat houdt de steden wel aantrekkelijk voor fotografen. In Antwerpen stap ik in een paar minuten van de nieuwe zakelijkheid nabij het Eilandje naar de niet of half opgekalefaterde krotten van de Seefhoek of de mengeling van rijk en arm in de universiteitsbuurt. In het aangeharkte en zichzelf permanent innoverende Nederland moet je veel moeite doen om zulke contrasten zo kort bij elkaar te vinden. In Nederland zou ik waarschijnlijk geen straatfotograaf zijn.
Ik weet niet waar ze naartoe gingen, die jongens. Maar ze komen er wel.