Menig straatfotograaf kent het probleem. Het is ook mij pas nog overkomen. Een bewakingsfiguur verzocht mij geen foto’s te nemen.
De man, met te veel spieren om mee in discussie te gaan, sprak me aan in een shoppingcentrum in Brussel. “Het is hier niet toegelaten om te fotograferen zonder toestemming. En u moet ook de foto’s wissen die u al gemaakt heb”, zei hij in het Frans, met een blik die een vermoeiend kerstfeest en een slecht huwelijk deed vermoeden. Volgens mij wilde hij vooral weg, naar vrienden met een fles alcohol om wat levensvreugde te tanken. Heb jij ook passie voor veiligheid?, stond er op het wervingsformulier. Copywriters? Geloof ze niet.
Oké. De man deed zijn job. En als dat je beroep is, kun je niet veel anders dan mensen iets verbieden. Dus ben ik vertrokken, overigens zonder de foto’s te wissen, moet ik bekennen. Zo stout ben ik dan wel. Maar het blijft raar. In de vijf minuten voordat hij op me toekwam telde ik in mijn directe omgeving tenminste drie mensen die met hun gsm lustig stonden te kieken, onder wie twee koppels en één veel te goed geklede kerel met een schattig kindje. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat de bewakingsman geen enkele van die drie zag.
Zij mochten zoveel plaatjes schieten als ze wilden. Zij hadden een gsm, en een schattig kindje of nog schattigere geliefde. Dan gelden andere regels. Ik had een camera en aan mijn zijde slechts een vochtige paraplu van Kruidvat. Eenzame mannen met camera’s stralen gevaar en criminaliteit uit. Dat is bekend.
*** Lees verder onder de foto ***
Soms, als ik de wereldproblemen niet krijg opgelost, stel ik mij vragen zoals deze: welke instructies krijgt een bewaker van een winkelcentrum van zijn baas? “Pas op, een man van middelbare leeftijd met camera zonder kindje en geliefde bereidt hoogstwaarschijnlijk een terreuraanslag voor!” Zoiets? Of veeleer: een man van middelbare leeftijd met camera zonder kindje en geliefde zet misschien foto’s op zijn Facebookpagina waaruit blijkt dat er een kerstbal hangt aan het plafond van een winkelcentrum?
Of, nog erger, hij neemt foto’s die aantonen dat er klanten komen in het shoppingcentrum? Pure horror voor de uitbaters, kortom.
Ondertussen heeft de security mij ongetwijfeld achtendertig keer – het kan ook meer zijn – vastgelegd via een van de achtendertig bewakingscamera’s in het centrum. Voor de veiligheid, dat spreekt.
Ik las laatst een interview met een voormalige boef. Zo iemand die zonder verpinken winkels en banken overviel en zich dan Robin Hood voelde, want bankiers waren rijk en hij was arm. Dat wil zeggen, tot hij de bank verliet. Als deze Robin op verkenning ging trok hij altijd zijn beste pak aan. Dat deden alle criminelen, wist hij. Hij kon het weten. Dat bleek wel uit zijn strafblad. Om het beeld van onkreukbaarheid compleet te maken namen verkennende criminelen, mits voorradig, een schattig kindje en dito geliefde mee, en een gsm om wat onschuldige plaatjes te schieten.
Mijn advies voor de securitybranche: wees alert op mannen in kostuums met dure gsm’s. Die vormen in deze wereld een groter gevaar dan straatfotografen met een Kruidvat-paraplu.