Soms grasduin je door de foto’s op je harde schijf en herontdek je een parel van weleer. Bovenstaande prent is van 2009 en maakte ik in Zweden. Daar woonde ik toen.
Zweden telt maar een paar grote steden en de kleinere plaatsen zijn vaak zo rustig dat een straatfotograaf die mensen zoekt lang op zijn honger blijft. Obsessief straatfoto’s jagen is er dan ook een tamelijk frustrerende activiteit, zolang je niet in Stockholm, Göteborg of Malmö woont. Maar ook op het platteland kom je wel eens wat moois tegen.
Deze foto nam ik in Korrö, een gehucht in het Zuid-Zweedse Småland. Het meisje was een beetje boos. Waarom herinner ik me niet meer. Maar ze wilde in elk geval niet meer op haar driewieler. Haar grootmoeder sleepte het ding daarom maar met zich mee. Wat ze precies uit haar tas haalde toen ik afdrukte, staat me niet bij. Misschien iets lekkers om haar kleindochter te paaien? Het kind leek er in elk geval niet van onder de indruk.
Straatfotografie mag dan vooral geassocieerd worden met de stad, maar je kunt zulke platen overal schieten. En met eender welk toestel, want deze nam ik met een eenvoudige digitale pocketcamera. Het gaat niet om de vraag of de achtergrond blaadjes of bakstenen bevat. En toen ik hem weer tegenkwam was de herinnering terug.
Maar het is natuurlijk lang geleden. Klopt mijn reconstructie wel? Doet het ertoe? Iedereen kan hier een eigen invulling aan geven. Dat volstaat.
Ik hou van deze foto. En ook van het kind trouwens, want het is mijn dochter.