Mensen fotograferen op straat heeft zelfs voor veel ervaren straatfotografen iets griezeligs. De hipshot, ook wel shoot from the hip, is dan ook een populaire techniek om ongemerkt foto’s te maken. Wat is het? En wat zijn de voor- en nadelen? Daarover gaat dit artikel.
Wat is een hipshot?
Eerst een bekentenis: ja, ook ik heb het gedaan. De foto boven dit artikel maakte ik met een hipshot, ergens in 2017. Verliefd op de techniek ben ik nooit geworden en ik gebruik ze amper nog.
Shoot from the hip kan verwijzen naar schieten met pistolen en revolvers, maar daarvoor moet je niet op deze website zijn. Hier betekent het dat je fotografeert vanop heuphoogte. Je fototoestel hangt aan de camerariem rond je nek, ter hoogte van je heup of iets daarboven. Om een foto te maken moet je alleen op de sluiterknop drukken. Je kijkt dus niet door de zoeker of op het display.
Er zijn digitale camera’s die je kan bedienen met je smartphone. Dan is het zelfs mogelijk om af te drukken zonder de sluiterknop aan te raken. Wat een luxe!
Voordelen shoot from the hip
- Met deze techniek kan je mensen fotograferen op straat zonder dat die het merken. En dus: geen boze reacties. Een veilig gevoel (al zal je later in dit artikel zien dat de werkelijkheid soms anders uitpakt…).
- Een heupshot is steeds een verrassing. Je weet vooraf niet wat je achteraf op je camera of computer te zien krijgt. Dit kan tot onverwacht leuke beelden leiden.
- Het is gemakkelijk om hiermee mensen van heel dichtbij te fotograferen. De schrik die je normaal hiervoor kan hebben, valt vanzelf weg met deze techniek. Met wat geluk maak je prachtige close-ups.
Nadelen shoot from the hip
- Als je geen zoeker of display gebruikt, is het maken van een evenwichtige compositie bijzonder moeilijk, zeker als je zelf beweegt. Zelfs de kleinste verandering van positie wijzigt het beeld.
- Hipshots van mensen gaan gauw op elkaar lijken. Je neemt ze immers allemaal vanuit dezelfde hoek. Ze zijn ook vaak schuin, omdat je camera zelden perfect recht hangt.
- Heel veel foto’s mislukken omdat het onderwerp half, verkeerd of onscherp in beeld komt.
*** lees verder onder de foto ***
Toch een paar tips
- Wil je vanuit de heup mensen fotograferen in een drukke straat, kies dan een vast standpunt. Houd je camera op ongeveer een meter van de grond, al naar gelang je lichaamslengte, en kijk via zoeker of display wat er dan in beeld komt. Bepaal zo eerst je positie en maak dan pas foto’s. Ideaal is het niet, maar je staat minder snel voor verrassingen.
- Gebruik een (half-)automatische instelling of stel je camera vooraf manueel in, zodat je je hierover geen zorgen moet maken. Is er veel beweging, houd dan daarmee rekening bij het kiezen van de sluitertijd.
- Heb je een klapscherm op je camera, kan je voor een tussenoplossing kiezen. Je schiet vanuit de heup terwijl je op het display kijkt. Zo kan je makkelijker een compositie maken. Dit trekt wel iets meer aandacht, maar een voorbijganger zal denken dat je een eerder genomen foto op je camera bekijkt.
Trucs bij straatfotografie
Veel straatfotografen kiezen voor fotograferen vanuit de heup vanwege een wat onredelijke angst. Er zijn andere trucs om te voorkomen dat mensen moeilijk doen wanneer ze je camera zien. Pretendeer bijvoorbeeld dat je iets achter ze fotografeert. Vermijd ook elk oogcontact met je onderwerp. Gedraag je als een toerist die vakantiefoto’s maakt. Een klein beetje acteren helpt. En heeft als voordeel dat je meer gebalanceerde foto’s maakt en minder mislukkingen.
Ik heb een tijdje geëxperimenteerd met fotograferen vanaf de heup, maar vond de voordelen niet opwegen tegen de nadelen. De spannendste foto’s waren toch altijd die waarbij ik de zoeker gebruikte. De shoot from the hip-techniek overweeg ik soms nog in buurten waar je met een camera niet graag gezien bent. En er zijn weleens situaties waarin ik voor de tussenoplossing kies, waarbij ik op het display kijk terwijl ik de camera op buikhoogte houd. Maar het blijven uitzonderingen.
“Heb jij mij gefotografeerd?”
Tot dusver heb ik zelden problemen gehad met het fotograferen van mensen op straat, ook al gebruik ik meestal zoeker of display. Het ironische is dat een van de weinige keren dat ik werd aangesproken, het ging om iemand die dacht dat ik hem vanaf de heup (!) fotografeerde. Wat niet het geval was. Ik hield slechts de camera vast.
Kortom, je bent nooit helemaal veilig als straatfotograaf. Zelfs niet met een hipshot. Eng, hè?