Je straatfotografie op Instagram tonen is gemakkelijk: gewoon een account openen, wat gelijkgestemden volgen, eigen foto’s uploaden en van de juiste tags gezien. En vervolgens kan je achterover leunen. Laat de likes maar komen en zie je account (en je ego?) groeien. Maar, wacht eens even, zeggen al die hartjes van andere Instagrammers ook werkelijk iets?
Het is intussen een jaar of drie geleden dat ik mijn tent op Instagram opsloeg. De meeste tijd daarvan heb ik een business account. Dat klinkt gewichtig, maar wil enkel zeggen dat je tamelijk gedetailleerde statistieken krijgt over je foto’s. Je moet er zeker geen business voor zijn. De statistieken hebben me wel wat geleerd over straatfotografie op Instagram, en vooral over het sociale medium zelf.
Ervaringen met straatfotografie op Instagram
Uit mijn jaartjes op Instagram kan ik de volgende conclusies trekken…
- Op Instagram bereik je gemakkelijk liefhebbers van straatfotografie.
Vroeger was Insta een app voor hippe vogels die hun lunch fotografeerden, tegenwoordig zit zowat iedereen erop. Hobbyfotografen én professionals, van over de hele wereld. Met tags die relevant zijn voor het genre (bij elke foto mag je er dertig zetten), en door werk van anderen te liken of te becommentariëren kom je vlot onder de aandacht van collega-straatfotografen.
- De sfeer is positief.
Echte beroemdheden kunnen ook op Instagram met haters te maken krijgen. Maar voor gewone mensen zoals u en ik is de sfeer op Instagram de hemel op aarde, toch vergeleken met pakweg Twitter of Facebook. Je komt hier weinig zuurpruimen tegen die kritiek leveren op een irrelevant of onscherp detail, of meteen extremistisch gedachtegoed gaan uitbraken. Een mooi beeld overbrugt schijnbaar verschillen. Mensen die je werk waarderen, nemen ook sneller contact met je op via een privébericht.
- Niet elke volger houdt van je.
Als mensen je gaan volgen, doen ze dit omdat ze je foto’s mooi vinden. Denk je. Maar… nogal wat instagrammers volgen je enkel in de hoop dat jij ze ook volgt. De ergste “ontvolgen” je wanneer je niet bliksemsnel reageert. Soms zijn dit fake-accounts. Er is een hele industrie die volgers en likes verkoopt aan influencers, beroemdheden en mensen met een te groot ego. Trap er niet in. Fake wordt nooit echt.
- Veel van je volgers, niet zelden de meeste, krijgen je werk nooit te zien.
Je aantal volgers zien groeien geeft een goed gevoel, maar dat betekent niet dat ze allemaal zien wat je doet. De waarheid is: wanneer je een paar honderd of meer volgers hebt, krijgen velen (niet zelden: de meerderheid) je werk in de praktijk weinig of nooit te zien. Het algoritme geeft voorrang aan celebrities en fotografen die al populair zijn, en fotografen van wie je, liefst recentelijk, eerdere foto’s hebt geliket. Plus, hoe meer tijd je zelf spendeert aan Instagram, hoe meer het jouw foto’s verspreidt. Valt je werk buiten de mainstream en zit je niet 24/7 op je smartphone, is je werkelijke bereik gauw maar een fractie van het aantal mensen dat je account volgt.
- Een like zegt niets over jouw kwaliteiten als fotograaf.
Als het aantal likes een maatstaf van kwaliteit inhoudt, is de beste foto ooit er een van een ei tegen een witte achtergrond, en is menig Magnum-fotograaf een talentloze nobody vergeleken met een doorsnee-Izegemse influencer die zichzelf in een Mango-jas hijst. Natuurlijk is een welgemeende like fijn en mag je daar oprecht content mee zijn, maar er zijn best veel mensen die systematisch alles liken wat ze zien. Bedenk ook dat als volgers je gewoon een sympathiek mens vinden, ze je foto ook sneller een hartje schenken. Zelfs al ben je een hopeloze prutser met je camera. Het is allemaal zeer relatief: het komt geregeld voor dat foto’s die goed scoren op Instagram nauwelijks likes halen op Flickr of andere photo sharing apps, en vice versa.
- Zwart-wit scoort, experimenteel minder.
Zwart-witfoto’s scoren onder liefhebbers van straatfotografie vaak beter dan kleur, is mijn indruk. Zijn likes belangrijk voor je, loont het dus in zwart-wit te fotograferen. Experimenteler werk zonder mensen scoort beduidend minder; het algoritme van Instagram promoot wie al populair is, en dat is in het voordeel van wie fotografie op een eerder conservatieve manier benadert. Zelf denk ik dat je vooral moet doen wat jij het mooiste vindt. Hoe bizar of excentriek dat ook mag zijn.
- Stories scoren slechter dan foto’s in feeds.
Even wat jargon: je feed bestaat uit foto’s die permanent zichtbaar zijn op de profielpagina, stories zijn foto’s en/of berichtjes die in een rij bovenaan verschijnen en na 24 uur verdwijnen. Mijn ervaring is dat foto’s in je feed de eerste 24 uur gauw vijf keer meer worden bekeken. Stories zijn bij uitstek geschikt om tijdelijk even wat extra aandacht voor iets te vragen, of voor een onnozele video.
- Pas op met adverteren.
Zowat een jaar geleden heb ik eens een paar dagen geadverteerd op Instagram. Sinds de dag dat ik ermee stopte, worden mijn foto’s minder getoond dan voordat ik begon met adverteren. Er zijn meer Instagrammers met deze ervaring. Het is onbewezen, maar het verhaal gaat dat het algoritme je zo probeert te dwingen opnieuw te gaan adverteren. Een soort straf. Die dekselse familie Zuckerberg toch!
- Features: wat heb je eraan?
Sommige accounts posten geen eigen werk, maar uitsluitend foto’s van andere fotografen, met naamsvermelding en soms een leuk commentaar. Features noemen ze dat. Het is een veer op je hoed als jouw foto wordt uitverkoren, en het kan een paar extra volgers opleveren (ik zeg kan: je moet er niet veel van verwachten). Een nadeel is wel dat deze accounts je vooraf meestal niks vragen en soms een oude foto kiezen die je nu heel anders zou maken. Ik stuur ze wel altijd een bedankje.
- Op andere foto-apps zien je foto’s er beter uit.
Instagram comprimeert je bestanden om ze behapbaar te maken voor mobiele verbindingen. Fotowebsites zoals Flickr en 500px doen dat niet of veel minder, waardoor je foto’s er daar mooier uitzien, met betere kleuren en meer detail. Er zijn mensen die Instagram daarom de McDonald’s onder de fotosites noemen. Daar zit wat in, maar ik neem het voor lief. Tegen het bereik van McDonald’s kan je niet op. Zelf zit ik zowel op Instagram als Flickr.
Straatfoto’s op Instagram: conclusies
Foto’s zijn er om getoond te worden en dan is een account op Instagram bijna een must, ook als je straatfotograaf bent. Facebook, Twitter, Flickr, 500px of (als je ook video’s maakt) YouTube zijn alternatieven met elk hun eigen pluspunten. Maar als je foto’s wil delen met een groot publiek, dan gaat dat nergens zo simpel als op Instagram. Je kan er in no-time gelijkgestemden mee bereiken en er contacten aan overhouden. Wat ik ook handig vind is dat je door te scrollen door je Insta-foto’s heel gemakkelijk je eigen ontwikkeling als fotograaf kan volgen.
Maar… staar je niet blind op cijfers. Raak er vooral niet gefrustreerd door als je graag wat erkenning wil (en wie wil dat niet?). Aantallen likes en volgers zeggen, door de manier waarop Instagram werkt, niet zo gek veel over hoe je foto’s worden beoordeeld en gewaardeerd. Je hebt maar een beperkte invloed op het bereik van een foto. Er zijn briljante fotografen met amper een paar honderd volgers. En heel veel suffe, karakterloze maar niettemin doorlopende bejubelde accounts met honderdduizenden volgers.
Vertrouw op je eigen stijl en voorkeur. Als je toevallig een paar goed scorende foto’s hebt van bejaarden met paars haar, moet je niet plots – louter om die reden – alleen maar paarsharige bejaarden gaan fotograferen. Plaats wat je goed vindt, en graag deelt, ongeacht wat erop staat.
Mijn Instagrampagina vind je hier.