Als straatfotograaf in Gent vallen je vooral de toeristen op. Ik ken de cijfers van de dienst vreemdelingenverkeer niet, maar de Oost-Vlaamse stad lijkt intussen een sterkere toerismemagneet dan Antwerpen, ondanks de legendarische megalomanie van de sinjoren. Het centrum van Gent riep het afgelopen weekend herinneringen op aan het West-Vlaamse openluchtmuseum Brugge, met al zijn zatte Britten, bulderende Nederlanders, glimlachende Aziaten, zagende Amerikanen en dagjesmensende Belgen.
Daar bovenop lokte de zon ook de locals en import-locals, meestal studenten, naar de terrassen. Volgens mij telt Gent meer cafés dan inwoners. Zelden zo veel bier per vierkante meter gezien en dan ben ik in Antwerpen toch wel wat gewend. Geen wonder dat de lokale voetbalclub AA voor de stadsnaam heeft gezet.
Fotograferen in een toeristische omgeving heeft voor- en nadelen. Toeristen zien er overal hetzelfde uit, en helaas zelden interessant, en de emoties op hun gezicht kun je ook tegen elkaar inwisselen. Een voordeel is dat niemand opkijkt van een camera. Hoewel… Er was toch een onvervalste Gentenaar – je herkent ze aan de tongval – die me aansprak omdat hij mijn lens op zich gericht voelde. In een stad vol toeristen kun je als fotograaf dan wel gemakkelijk doen alsof je iemand niet verstaat. Wat bij Gentenaren soms ook het geval is.
Een eindje verderop werd ik zelf gefotografeerd terwijl ik stond te fotograferen. De man die me in beeld nam liet me lachend het resultaat zien op zijn smartphone en zei in het Frans dat Gent een mooie stad was voor fotografie. Misschien sta ik nu wel ergens op Instagram, met een al of niet vleiende tag.
Het was mijn eerste dagje straatfotografie in Gent. Vroegere bezoekjes dienden andere doelen, hoewel ik toen weleens een plaatje schoot. Wat een verademing is aan het hedendaagse Gent, is het nagenoeg autovrije centrum. Vierwielers verknallen vaak je foto’s en, een nog iets groter probleem, ze kunnen je ook omver rijden. Ik schrok toen ik na vier uur door het Gentse centrum slenteren plots op moest letten voor een kleurenblinde hardrijder bij een verkeerslicht, een type weggebruiker dat ik hier in Antwerpen elke minuut zie.
Op dit gebied roert zich wel wat in België. Ook in het centrum van Mechelen kom je niet veel auto’s meer tegen en zelfs Brussel waagt een halfhartige poging om voetgangers meer veiligheid te geven. Helaas niet in de sinjorenstad, waar het stadsbestuur niet maalt om een verkeersdode meer of minder en van het centrum liever een eeuwige bouwput maakt.
Wat en waar ik gefotografeerd heb in Gent, laat ik verder in het midden. Foto’s mogen op zichzelf staan en de Gentenaar die de toeristen uit zijn stad kan wegdenken herkent de meeste plaatsen. Hieronder een bescheiden selectie van straatfotografie in Gent.